" ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ ",Γ.Καλαβριανού (Directed by Nopi Ranti)

" ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ ",Γ.Καλαβριανού (Directed by Nopi Ranti)
____________________________


Βηθλεέμ.Ετος Μηδέν.Σε μια σπηλιά γεννιέται το Θείο Βρέφος!
Σε μια παραδιπλανή σπηλιά γεννιέται ο μικρός Αντώνης.Κι από κει ξεκινούν τα μπερδέματα!... Ο Αντωνάκης πιστεύει πως είναι το Θείο Βρέφος και μάταια οι μάγοι με τα δώρα,οι γονείς του, η ξαδέλφη του η Σαλώμη,μα πάνω απ'όλα ο φύλακας Αγγελός του,προσπαθούν να του αλλάξουν
μυαλά.Να του αποδείξουν πως ΕΝΑ είναι το Θείο Βρέφος κι όχι εκείνος!!!
Ο Αντώνης όμως δεν το βάζει κάτω!Μεγαλώνοντας αντιγράφει τη δράση του Χριστού,προσπαθεί να διδάξει,να βρει μαθητές να κάνει θαύματα,μπλέκοντας ολοένα και σε περισσότερες περιπέτειες!...

Μια ξεκαρδιστική περιπέτεια,μέσα απ'την εκπληκτική γραφή του Γιάννη Καλαβριανού,μια σύγχρονη και φρέσκια κωμωδία,ένας πολυμελής θίασος ταλαντούχων ηθοποιών της πόλης μας,σας περιμένουν!Σε μια εποχή που το γέλιο και η ζωντανή γλώσσα συγκαταλέγονται πια σε είδη υπό εξαφάνιση.

Κείμενο: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνοθεσία: Νόπη Ράντη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντία Δίγκα
Χορογραφίες : Θάνος Πισανίδης
Σχεδιασμός αφίσας : Γιάννης Λαζαρίδης

Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί:
Δημήτρης Βαλσαμίδης,Αλέξανδρος Ευκαρπίδης, Εφραιμίδου Αγγελική, Ιωαννίδης Παναγιώτης,Πισανίδης Θάνος,Πουρσανίδου Ευτυχία,Τσακούρη Ελευθερία.

Παραστάσεις : Απο Παρ.22/1 εως Κυρ 14/02 στις 21:30

Τιμές Εισιτηρίων :
Γενική Είσοδος ( τη μέρα της παράστασης) € 15 / Προπώληση € 10 / Φοιτητικό € 10 /

Πληροφορίες / Κρατήσεις : 2310 205452

Ο ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΗΣ ,Moliere,Θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη,(Madame Jourdain:Nopi Ranti)

Ο ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΗΣ
του Μολιέρου, σε μια διασκεδαστική διασκευή για μικρούς θεατές.
Η παιδική σκηνή του Θεάτρου Αλίκη Βουγιουκλάκη ζωντανεύει έναν από τους πιο κλασσικούς κωμικούς ρόλους του θεατρικού ρεπερτορίου. Πρόκειται για τον.
κ. Jourdain, τον Αρχοντοχωριάτη στην ομώνυμη κωμωδία του Mολιέρου, σε μια διασκευή για παιδιά με πολύ μουσική, χορό και τραγούδι.

Ο Aρχοντοχωριάτης είναι μια από τις πιο σημαντικές κωμωδίες του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα. Πρόκειται για μια διαχρονική «κωμωδία χαρακτήρων» η οποία παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων τύπων και σχέσεων.

Τα έργα του Μολιέρου, θεωρούνται διαχρονικά που σημαίνει ότι σε όποια εποχή και κάτω από τις όποιες συνθήκες και να τα ξεδιπλώσει κανείς η ουσία και το νόημα τους παραμένει αλώβητο και ανεπηρέαστο από τα χρόνο και τις αλλαγές που αυτός επιφέρει.

Το κλασσικό κείμενο συνδυασμένο με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, πρωτότυπη μουσική και τραγούδια, και χαρούμενες χορογραφίες, συνθέτουν ένα σύμπαν που μέσα από την πολύχρωμη κόμικς αισθητική του ταξιδεύει, διασκεδάζοντας, τον μικρό θεατή στα μυστικά την μολιερικής κωμωδίας.


Διασκευή για παιδιά: Σίσσυ Αλατά
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Βαλσαμίδης
Σκηνικά Κοστούμια: Κωνσταντία Δίγκα
Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης
Χορογραφίες: Χρήστος Κατίδης.

Στο έργο πρωταγωνιστούν οι: Γιώργος Τούλης, Αρετή Αγγέλου, Νόπη Ράντη, Κωσταντίνα Λάλλου, Πάνος Ιωαννίδης , Αλέξανδρος Ζαφειριάδης

2008-2009

Salome- the curse ,Oscar Wilde(Herodias:Nopi Ranti)

Salome- the curse

του Oscar Wilde

Μια divine ιστορία… ένας έρωτας καταραμένος…

Από ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009

και κάθε Δευτέρα και  Τρίτη

PARTIZAN(Βαλαωρίτου 29)

Με τον αινιγματικό τίτλο  “SALOME- thecurse”  η DADA-ART  και ο Γρηγόρης Αποστολόπουλος παρουσιάζουν τη νέα εκδοχή της  διάσημης  “SALOME” του Oscar  Wilde, στο BarPARTISAN  από  Δευτέρα  9 Μαρτίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη για 10 παραστάσεις.  

Η πρωτοποριακή DADA-ART στο πρόσφατο παρελθόν παρουσίασε παραστάσεις οι οποίες προκάλεσαν αίσθηση σε κοινό και κριτικούς, όπως το «ΕΠΤΑ» του BertholdBrecht, το “SUN” της AdrianneKennedy αλλά και τον «ΕΠΙΣΤΑΤΗ» του HaroldPinter, παράσταση για την οποία διακρίθηκε και εκτός συνόρων.

 Ακόμη, δημιούργησε  νέο-avantgardeprojects που παρουσιάστηκαν σε συνέδρια και events σε Ελλάδα και εξωτερικό. Σχετικά με τη “Salome” αναφέρει ο Γρηγόρης Αποστολόπουλος: «επιλέξαμε τον υπότιτλο Thecurse στη version αυτή του έργου , γιατί όλοι οι χαρακτήρες μοιάζουν να κουβαλούνε  μια κατάρα. Μία κατάρα που όμως παρουσιάζεται γεμάτη σαρκασμό, χιούμορ ακραίο και τραγικότητα σχεδόν μυστικιστική. Αυτά τα στοιχεία τα τονίσαμε πολύ σε αυτό το νέο ανέβασμα. Μέσα μου νιώθω ότι ανακάλυψα μία καινούργια παράσταση!»

      Το πρώτο «ανέβασμα» του έργου “SALOME”, το 2007 στη Θεσσαλονίκη, έκανε 7 soldout παραστάσεις σε σκηνή γνωστού club. Σχεδόν δύο χρόνια μετά και ύστερα από 4 sideprojects τα οποία παρουσιάστηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Βουδαπέστη, Νέα Υόρκη και Λονδίνο με τον τίτλο “THESALOMEDIARIES”, η DADA-ART φέρνει τη νέα της πρόταση για το διαβόητο έργο του μεγάλου συγγραφέα σε έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο της πόλης το barPARTIZAN. Ένα χώρο μη θεατρικό ο οποίος εξυπηρετεί απόλυτα την αισθητική και τα νοήματα της παράστασης. Εξάλλου είναι στοιχείο της DADA-ART να «ανεβάζει» παραστάσεις σε χώρους που θεωρητικά δεν είναι θεατρικοί.

Αν και οι πρώτες αναφορές στην  ιστορία της Σαλώμης ανήκουν στους ευαγγελιστές Μάρκο και Ματθαίο  και υπήρξαν σποραδικές αναφορές και λόγιες τραγωδίες θρησκευτικού περιεχομένου στην πορεία των αιώνων , στη “Salomé” του  ο OscarWilde δεν παρουσιάζει μια θρησκευτική ή αθεϊστική πλευρά.

Ο άγγλος συγγραφέας έγραψε ένα δράμα με τίτλο  “Salomé” το 1893 – και όχι το 1891-  για πρώτη φορά στα γαλλικά. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά στο Παρίσι το 1896  επειδή  υπήρξε απαγόρευση από την Βρετανική κυβέρνηση  η απεικόνιση βιβλικών χαρακτήρων  επί σκηνής αλλά και ίσως επειδή το περιεχόμενό του ήταν άκρως προκλητικό για τα ήθη της εποχής. Δέκα χρόνια μετά,  ο Richard  Strauss διατηρώντας το αρχικό κείμενο του Wilde, ανεβάζει τη Salome σε όπερα με σκανδαλώδη επιτυχία.

Ο Wilde με αφορμή τη γνωστή ιστορία πλέκει έντεχνα έναν ιστό χαρακτήρων που «ατενίζουν το θέαμα της ζωής με τις προσήκουσες συγκινήσεις». Η Σαλώμη, με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα μοιάζει με ένα μουσικό κομμάτι, με μία μπαλάντα της απόλαυσης, της θλίψης και της ειλικρινούς παραδοχής κάθε επιθυμίας. Η επικίνδυνη ιδέα, η αμαρτία, η μετάνοια, η θεότητα, ο πόνος, η ομορφιά, η επιθυμία, η πρόκληση αντιμετωπίζονται ωμά, με αντιεπιστημονική επιτήδευση, προσδιορίζονται με το θαύμα της φύσης, τη μοναξιά του έρωτα, το αναπόφευκτο του έντονου πάθους.
Όπως είπε ο ίδιος ο OscarWilde: «Δεν υπάρχει λόγος να σου πω πως για μένα οι μεταρρυθμίσεις στην ηθική είναι το ίδιο άσκοπες και χυδαίες, όσο και οι μεταρρυθμίσεις στη θεολογία. Το να γίνεις βαθύτερος άνθρωπος είναι προνόμιο εκείνων που έχουν υποφέρει…. Τα μεγάλα πάθη είναι για τις μεγάλες ψυχές και τα μεγάλα γεγονότα μπορεί να τα δει μονάχα εκείνος που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με αυτά…»
Η Dada-Art αντιμετωπίζει το έργο ακριβώς όπως και ο δημιουργός του. Σαν μια μπαλάντα αισθήσεων και παραισθήσεων με αισθητική ποιότητα και ένταση και φυσικά να μπλέκονται πολιτικα, θρησκευτικά και κοινωνικά νοήματα.. Θέατρο, videoart, κινησιολογικά μοτίβα, χορογραφικές ακροβασίες και πολύ μουσική συνθέτουν μια παράσταση για ανθρώπους με ραγισμένες καρδιές, παράξενη αισιοδοξία, ζωηρό προβληματισμό, έντονη πόζα και επικίνδυνο ερωτισμό.

Η Σαλώμη πιο επίκαιρη από ποτέ -το αποδεικνύει  άλλωστε, η τεράστια επιτυχία που είχε πρόσφατα το έργο σε  θέατρο της Νέας Υόρκης, όπου oAl Pacino υποδύεται  τον Ηρώδη- πρόκειται να μεταφερθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες το προσεχές καλοκαίρι με το γνωστό ηθοποιό στο ίδιο ρόλο. 

Μέσω των λόγων του Wilde, των ήχων των Archive, του Bowie, των DepecheMode, των DiaryofDreams και άλλων, εικόνων και άλλων «ολισθημάτων», επτά ηθοποιοί επί σκηνής ζωντανεύουν έναν απροσδόκητο μύθο και μια διαφορετική προσέγγιση μίας divine ιστορίας…. Ενός έρωτα καταραμένου…

Δέκα νύχτες, από Δευτέρα 9 Μαρτίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο ΡΑΡΤΙΖΑΝ η μετατόπιση της σελήνης τραντάζει τις ιδιαίτερες στιγμές μας….

                             

     "Salome" του Oscar Wilde

  Σκηνοθεσία                    : Γρηγόρης Αποστολόπουλος
Video Art                        : Κώστας Φιλιππίδης, Γρηγόρης Αποστολόπουλος
Μετάφραση-διασκευή  :Αντώνης Καραγιάννης
Σκηνικά                          : Μαγδαληνή Σίγα
Κοστούμια/ Styling        : Κωνσταντίνος Μαυρίδης

  Πρωτότυπη μουσική     : Κωνσταντίνος Αποστολόπουλος
Μουσική Επιμέλεια      : Στέφανος Τσιτσόπουλος, Γρηγόρης Αποστολόπουλος
Φωτισμοί, technical design: Δημήτρης Σουφλέρης

Παίζουν: Γιάννης Μόχλας, Νόπη Ράντη, Αργυρώ Κουρλίτη, Χρήστος Τανταλάκης, Νατάσσα Αραμπατζή,  Ελένη Πετροπούλου και Σταύρος Βαρούσης

  Virtual Guest Star: Διογένης Δασκάλου, Virtual Wilde: Στράτος Τζώρτζογλου

• Από Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη,ώρα έναρξης: 21.00

• PARTIZAN bar (Βαλαωρίτου 29, τηλ. 2310 543561)
• Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ με ποτό και… μήλο…
• Παραγωγή: DADA-ART & WAVE STUDIO
SALOME

"Η ΑΦΙΛΗΤΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ",Γ.Φίλιας,Θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη

Tο σύγχρονο παραμύθι του Γιάννη Φίλια «Η αφίλητη βασιλοπούλα και το φεγγάρι» είναι μια ιστορία που μας έρχεται από άλλη εποχή και μας μιλάει για την ομορφιά, την καλοσύνη, την πραότητα, την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη, ακόμη και την ...τριχόπτωση.

Ο πρίγκιπας Μοντεράτος ερωτεύεται την όμορφη Ασημένια. Κάνει το λάθος όμως να παινέψει την ομορφιά της συγκρίνοντας την με αυτή του φεγγαριού. Το φεγγάρι ζηλεύει, οργίζεται και καταστρώνει σχέδιο για να καταστρέψει την αγάπη και το γάμο τουζευγαριού… ‘Άραγε θα τα καταφέρει; Κι αν ναι η Ασημένια θα χάσει τα χρυσά μαλλιά της;                                               
                   

Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Γιάννης Φίλιας
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Πασσάς - Δημήτρης Βαλσαμίδης
Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνα Δίγκα
Μουσική: Γιάννης Φίλιας
Χορογραφίες: Άννα Αϊδινίδου
Πρωταγωνιστούν σε πολλαπλούς ρόλους οι: Νόπη Ράντη,  Πάνος Ιωαννίδης, Αννα Αϊδινίδου
                   
Κάθε Κυριακή στις 11:30.
Τιμή εισιιτηρίου 10 €
Πληροφορίες / Κρατήσεις : 2310-205452

2009-2010

SO SAD,σκηνοθεσία Νόπη Ράντη(directed by Nopi Ranti)

 

O Sad ονειρεύεται.

O Sad ταξιδεύει.

O Sad είναι μόνος, χαμένος σε αυτή την αχανή πόλη.

Πουλάει τριαντάφυλλα.

Όχι, δεν είναι λυπημένος.

Κι ας τον λένε Sad, δηλαδή ….Sadam

To Sadam είναι κι αυτό ένα όνομα, όπως όνομα είναι και Το Αδόλφος και το Ιησούς.

Ένας άνδρας 30 χρονών.

Ένας λαθρομετανάστης..

Ζει πουλώντας τριαντάφυλλα.

Ζει μόνος...

Και μιλάaει με τις σκιές...δηλαδή με εμάς...

Ίσια στα μάτια.

 

 

 

Σκηνοθεσία: Νόπη Ράντη

Παιζει :ο Αλέξανδρος Ευκαρπίδης 


-Το SO SAD παίχτηκε στο Κέντρο Θεατρικής Ερευνας Θεσσαλονίκης,στο Θέατρο Σοφούλη και στο contACT Art Club,ξεκινώντας το ταξίδι του το 2006 και ολοκληρώνοντάς το,το Νοέμβρη του 2009.Ευχαριστώ όλους όσους στήριξαν το ταξίδι αυτής της παράστασης.

"LOVE ή Οι ιχνηλάτες του έρωτα" directed by Nopi Ranti

“LOVE ή Οι ιχνηλάτες του έρωτα” (Μία σύνθεση με αποσπάσματα έργων του Ζαν Κοκτώ, της Μαρίας Λαϊνά, της Κλαίρης Μητσοτάκη, του Εδουάρδο Γκαλεάνο και ενός μονοπρακτου της Νόπης Ράντη) σε σκηνοθεσία Νόπης Ράντη (2006),ΑΡΚΤΟΣ

SO SAD,Αναστασία Γκίτση

γράφει η Αναστασία Γκίτση

Εξ’αφορμής θεατρικού έργου

So Sad

Ἀναστασία Γκίτση

«Το σούρουπο αγριεύει τους ανθρώπους»

και τους κάνει επιθετικούς, θα ειπωθεί δια στόματος

του ηθοποιού Αλέξανδρου Ευκαρπίδη

μεταφέροντας τη σκέψη του σύγχρονου Αυστριακού

θεατρικού συγγραφέα Robert Schneider

επί σκηνής του νεοσύστατου Art Club contACT

στην Θεσσαλονίκη.

Σούρουπο παίχτηκε και το έργο, σε χώρο αφαιρετικό και ατημέλητα καλαίσθητο,

που με τους αναπάντεχους θορύβους και την ζεστή του καλλιτεχνική φυσιογνωμία

φιλοξένησε τόσο τον ταλαντούχο ηθοποιό όσο και το υποψιασμένο αλλά και

ανυποψίαστο κοινό σε ένα ταξίδι μονόλογο του Ιρακινού μετανάστη Sad στη Γερμανία.

Η σκηνοθεσία της Νόπης Ράντη εναρμόνισε επιδέξια τον minimal σκηνικό περίχωρο

με την εκρηκτική παρουσία του πρωταγωνιστή, προκειμένου ν’αναδειχτεί η πληθωρική

συναισθηματική ενδοχώρα του συγγραφέα μέσω του μονολόγου του.

(( O Sad ονειρεύεται.
O Sad ταξιδεύει.
O Sad είναι μόνος,

χαμένος σε αυτή την αχανή πόλη.
Πουλάει τριαντάφυλλα.
Όχι, δεν είναι λυπημένος.
Κι ας τον λένε Sad, δηλαδή ….Sadam ))

Η αρχή αποκαλυπτική, οξύμωρη και ανατρεπτική μας

προειδοποιεί για τον ήρωα - η μήπως αντιήρωα! -

ότι το όνομα του είναι Sad.

«Με λένε Sad,

sad στα αγγλικά θα πει λυπημένος.

Δεν είμαι λυπημένος».

Η ενδοσκόπηση ξεκινάει για τον πρωταγωνιστή και όσο προχωράει,

αφηγούμενος τις χώρες από όπου πέρασε ως μετανάστης,

εισάγει τον θεατή στον δικό του κόσμο που μυρίζει τσάι

και παιδική ανεμελιά.

Μεταβιβάζει στον ακροατή την νοσταλγία της πατρίδας με τις μορφές του πατέρα,

της μητέρας – χαρακτηριστική η στιγμή που πιάνει τα χέρια της μητέρας στη

φωτογραφία και αισθάνεται ακόμη την ζεστασιά τους – της γυναίκας και του

γιου που άφησε πίσω στο Ιράκ.

«Ξέρω πόσο αγριεύει

το σούρουπο τους ανθρώπους»

θα πει συντετριμμένος, ωστόσο, μετά το σούρουπο

θα βγει να πουλήσει τα τριαντάφυλλά του σε bar

και σε εστιατόρια.

Σε ανύποπτους περαστικούς που θα τον κοιτούν δίχως

να τον βλέπουν. Εκεί μέσα στη σκοτεινιά θα τριγυρνάει πουλώντας τα λουλούδια του,

εν μέσω νυκτός θα παρατηρεί τους περαστικούς που κάθονται στα παγκάκια.

Στην σκοτεινιά, ίσως επειδή η σκοτεινιά πάντα κρύβει την παρανομία και η νύχτα

κάνει τους ανεπιθύμητους όχι λιγότερο ανεπιθύμητους αλλά αφανείς, αόρατους σαν

να μην υπάρχουν. Και ας υπάρχουν ωστόσο χιλιάδες ξένοι, διαφορετικοί, μετανάστες

που ήρθαν στην όποια Γερμανία, στην όποια Ελλάδα, στην κάθε χώρα υποδοχής

επιζητώντας να συνεχίσουν τη ζωή τους από εκεί που δεν τους απέμεινε πια ζωή.

(( To Sadam είναι κι αυτό ένα όνομα,

όπως όνομα είναι

και ο Αδόλφος και ο Ιησούς.
Ένας άνδρας 30 χρονών.

Ένας λαθρομετανάστης..
Ζει πουλώντας τριαντάφυλλα.

Ζει μόνος...
Και μιλάει με τις σκιές...

δηλαδή με εμάς...
Ίσια στα μάτια. ))

Το ξένο όμως, όταν αντιμετωπίζεται και σαν ξένο,

φοβίζει, θα το πει όμορφα ο Ελύτης στο Μονόγραμμα

«Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο

δεν το αντέχουν οι άνθρωποι…»,

μ’αποτέλεσμα ν’απαξιώνεται, να κατηγοριοποιείται

και τελικώς να εξοντώνεται.

Τόσο πολύ αλλοιώνεται που χάνει την ταυτότητά του,και από καθαρό γίνεται

βρόμικο, μυσαρό και αυτό πλέον είναι το ιδιάζον χαρακτηριστικό του,

επιφέρει το φόβο και το μίσος και ως λέει και ο συγγραφέας δια στόματος Sad

<< Βρίσκεται μέσα σου το μίσος.

Μέσα βαθιά, Το ξέρω.

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα

για να το εμποδίσεις.

Το μίσος είναι κάτι τόσο μεγάλο,

που σε κάνει όλο και μικρότερο. >>

Οι μετανάστες ούτε λίγο ούτε πολύ από τους περισσότερους αντιμετωπίζονται

ως βρωμεροί, που με τα βρόμικά τους χέρια παίρνουν το ψωμί, παίρνουν τις δουλειές,

παίρνουν μέχρι και τον αέρα των καθαρών ανθρώπων.

Θα ειπωθεί στο έργο

« Όταν ερχόμασταν εγώ κι οι άλλοι

στην Ευρώπη και αλλού,

δεν το ξέραμε ότι ήμασταν τόσο βρόμικοι,

τόσο λερωμένοι.

Αν το ξέραμε από τότε δεν θα 'ρχομασταν,

να μολύνουμε τη χώρα σας,

να τη βεβηλώσουμε…»

Η ταυτότητα του ανθρώπου έχει ήδη μεταποιηθεί εννοιολογικά σε μία άλλη,

αυτή του βρόμικου μετανάστη. Δεν είναι τυχαίο που ο Schneider ονομάζει το έργο του

«Βρομιά».

Καθόλη τη διάρκεια του μονολόγου ο Sad παλεύει εσωτερικά με την

καθαρότητα του «είναι» του και την συμβατική κοινωνική βρομιά που

του προσδίδει η χώρα στην οποία μετανάστευσε.

Σε μία τέτοια κοινωνική ηθική δεν έχει σημασία ούτε το όνομα, ούτε η ανάγκη,

ούτε καν και το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός και της καθεμίας να είναι πάνω

από όλα και κατά βάση άνθρωπος. Άνθρωπος είναι μόνο μέσα στη χώρα και την

πατρίδα του.

Όταν βγαίνει εκτός γίνεται αυτόματα ξένος και συνταύτα βρόμικος και βρωμερός.

Η μεγάλη αλήθεια είναι όμως αυτή που εύστοχα θα πει ο συγγραφέας

«η βρομιά είναι ψυχική και βγαίνει από μέσα προς τα έξω».

Σαν την αμαρτία που σχηματίζεται εν πρώτοις εντός μας και εν συνέχεια

ενσαρκώνεται στις έμπρακτες σκέψεις η πράξεις μας, στις περιφρονητικές λέξεις

ή στις σιωπές μας.

Και θυμάμαι τα λόγια του παππού μου στο χωράφι που ανάμεσα στο μάζεμα του

βαμβακιού τρώγαμε καρπούζι και φέτα και τον ρωτούσα

«παππού πως είναι ο κόσμος; Καλός η κακός;»

και μου απαντούσε πάντοτε με εκείνο το ολόγιομο χαμόγελο

«είναι ότι είμαστε και εμείς στην καρδιάς μας.

Να δηλαδή, αν είμαστε κακοί θα βλέπουμε τον κόσμο κακό.

Αν είμαστε κλέφτες θα τον βλέπουμε κλέφτη,

και αν είμαστε καλοί θα τους βλέπουμε όλους καλούς».

Κάπου μάλλον στην έλλειψη καλοσύνης θα μας

έπιασε αυτό το θεατρικό έργο, γιατί δεν εξηγείται

αλλιώς που αρκετοί δακρύζαμε σαν αισθανθήκαμε

τις ερωτήσεις του Sad να αφορούν εμάς προσωπικά!

Κάπου μάλλον μας έπιασαν οι τύψεις που τσαλακώνουμε

έστω και με την φευγαλέα απαξιωτική μας ματιά την

αξιοπρέπεια του όποιου διαφορετικού που μας πλησιάζει

να μας πουλήσει κάτι πριν ή μετά το σούρουπο.

Τότε που αγριεύει το μέσα μας και μας ενοχλούν οι συνεχείς διακοπές της κουβέντας

με τους φίλους μας ή τον σύντροφό μας για να μας πουλήσουν cd ή ρολόι, ή πίνακα, ή χαρτομάντηλα, … ή… ή…ή...

Τότε που ο κάθε Sad απέναντί μας γίνεται ο ανώνυμος μετανάστης χωρίς πατρίδα,

χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα - άσε που τα χέρια μόνο της δικής μας μάνας έχουν

το δικαίωμα να είναι τόσο ζεστά! - χωρίς γυναίκα, χωρίς γιο και κυρίως, μα κυρίως

χωρίς αξιοπρέπεια.

Τότε είναι που αγριεύουμε και μας φαίνεται το σούρουπο μανδύας που καλύπτει την

ασχήμια της ψυχής μας που δεν μπόρεσε να διασώσει αλώβητη μία στάλα όχι οίκτου

αλλά ισότιμης μεταχείρισης του βλέμματος σε όλους τους ανθρώπους.

Ούτε αυτό δεν μπορέσαμε να κάνουμε εμείς οι καθαροί.

Και όσο το συνειδητοποιούμε τόσο πιο πολύ αγριεύουμε.

UNE SAISON EN ENFER, A.RIMBAUD

"Η Τέχνη ή είναι Τέχνη ή είναι σκατά."Εδ.Γκαλεάνο